Prindërit e nxënësve duhet të reagojnë ndaj dhunës së bashkëmoshatarëve, duhet të kontaktojnë të gjitha autoritetet përgjegjëse për zgjidhjen e problemit të dhunës në shkollë (drejtoresha e shkollës, psikolog-pedagog, sekretari, Këshilli i prindërve dhe Bordi i Shkollës, Administrata e Shkollës së Qytetit, Inspeksioni Arsimor i Qytetit... ).

Nëse shohin në një kohë të shkurtër se problemi NUK po zgjidhet, pavarësisht se drejtoria e shkollës thotë se problemi “po punohet në vazhdimësi, po diskutohet vazhdimisht në ekipet e shkollës për parandalimin e dhunës... ", shikoni se çfarë po ndodh realisht, jo çfarë thonë ata. Dhe më pas është koha që problemi të adresohet tek institucionet jashtë shkollës.

Pastaj prindërit duhet të organizohen dhe t'u shkruajnë raporte inspektorëve (jo anonimë, por të nënshkruar personalisht - ata vetëm reagojnë për të tillë), të tërheqin fëmijët e tyre nga shkolla dhe më e rëndësishmja - të kontaktojnë mediat.

Media është faktori kryesor i jashtëm që, nëse përfshihet në kohë (derisa pasojat të bëhen tragjike dhe më pas, Zoti na ruajt, raportet mediatike si pjesë e kronikës së zezë) mund të inkurajojë personat përgjegjës të përmendur të shmangin mbulimin e dhunës. dhe për ta zgjidhur me të vërtetë.

Gjithashtu, duhet të kontaktoni kryetarin e asaj komune dhe në përgjithësi këdo që mund të ndikojë në një farë mënyre te këta persona. Nëse keni para, do të ishte mirë që të punësoni një avokat (përfaqësues ligjor) për të shkruar aplikacione tek institucionet kompetente në mënyrë që të mos manipuloheni sepse nuk jeni referuar saktësisht në nene të veçanta të Ligjit për sistemin arsimor.

Është thelbësore që një herë në shoqërinë tonë të kuptohet se fshehja dhe moszgjidhja e problemit të dhunës së bashkëmoshatarëve në shkollë është PERGJEGJESE. Nëse nuk ka një pasojë të tillë, gjithçka mbetet e njëjtë.

Prindi i një fëmije që ka përjetuar dhunë më pas flet fillimisht me mësuesin e klasës, informon psikologen dhe pedagogun për gjithçka, organizohen takime të përbashkëta në të cilat përfshihet edhe drejtori nëse situata është vërtet e rëndë.

Më pas ekipi mësimor qëndron së bashku me mësuesen e klasës në departamentin e së cilës po ndodh një problem kaq i madh, drejtori dhe bashkëpunëtorët profesional thërrasin prindërit e fëmijës që ushtron dhunë dhe marrin një qëndrim të përbashkët të prerë për të marrë masat e duhura për të ndaluar një sjellje të tillë.

Nëse ka një faktor rëndues për ata prindër, fëmija i të cilëve ushtron dhunë - atëherë shërbimet profesionale në shkollë për këto çështje thërrasin Qendrën për Punë Sociale, si dhe departamentin e policisë.

Psikologia merr përsipër të punojë çdo ditë me një fëmijë të caktuar për planin e tij të sjelljes, ndjek mësimet dhe ndjek ngjarjet gjatë pushimeve të shkollës për të drejtuar punën e saj të mëtejshme psikologjike me nxënësin, në mënyrë që t'u japë këshillat e duhura prindërve se si të silleni dhe punoni me të. Referon prindërit dhe fëmijën në qendrat adekuate të këshillimit, nëse është e nevojshme

Насиље у школама

Родитељи школараца треба да реагују на вршњачко насиље, треба да контактирају све инстанце одговорне за решавање проблема насиља у школи (директор школе, психолог-педагог, секретар, Савет родитеља и Школски одбор, Школску управу Града, Градску просветну инспекцију…).

Уколико виде у краћем периоду да се проблем НЕ решава, без обзира што управа школе говори како се на том проблему „непрестано ради, непрестано прича на школским тимовима за превенцију насиља…“, гледајте шта се заиста дешава, а не шта они причају да се ради. И тада је време да се за проблем обрати институцијама ван школе.

Тада треба да се родитељи организују и напишу пријаве инспекцијама (не анонимне, већ лично потписане – на такве једино реагују), да повлаче децу из школе и најважније – да контактирају медије.

Медији су главни спољашњи фактор који, ако се укључи на време (док последице нису постале трагичне па медији тада, не дај Боже, извештавају у оквиру црне хронике) може подстаћи поменуте одговорне особе да се ману заташкавања насиља и да га стварно реше.

Такође, треба контактирати и председника те општине и уопште свакога ко на неки начин може утицати на ове особе. Ако се има новца, добро би било за писање пријава надлежним институцијама ангажовати адвоката (правног заступника) како би се избегло да вас изманипулишу јер се нисте прецизно позвали на тачно одређене чланове Закона о систему образовања.

Кључно је да се већ једном у нашем друштву схвати да се за прикривање и нерешавање проблема вршњачког насиља у школи ОДГОВАРА. Ако такве последице нема, све остаје исто.

Родитељ детета које је доживело насиље тада најпре поразговара са разредним старешином, он обавести о свему психолога и педагога, организују се заједнички састанци у које се укључи и директор уколико је ситуција стварно озбиљна.

Тада наставни колектив стане сложно уз разредног старешину у чијем одељењу се догађа такав велики проблем, директор и стручни сарадници

позову родитеље детета које врши насиље и заједничким чврстим ставом се заузму да се предузму праве мере за прекид таквог понашања.

Уколико постоји и отежавајући фактор код тих родитеља чије дете врши насиље – тада стручне службе у школи зову Центар за социјални рад, као и полицијско одељење за ова питања.

Психолог преузима на себе да свакодневно ради са конкретним дететом на плану његовог понашања, посећује часове и прати догађања на школским одморима како би усмеравала свој даљи психолошки рад са учеником, како би давала праве савете родитељима како да се поставе и да раде са њим. Упућује и родитеље и дете у адекватна саветовалишта, ако је потребно.